بیایید با هم یک فرضی را بررسی کنیم. بیش از چهار برابر تعداد جمعیت جهان را دام‌هایی تشکیل می دهند که به تنهایی وزن آنها، تقریباً 10 برابر وزن کل پستانداران وحشی می باشد. تصور کنید که به یک دلیل خاص تمام گوشت ها از قفسه های ما پاک شوند.حیوانات مزرعه ای که برای تغذیه ما پرورش داده می شدند، ناپدید شوند.
اتفاقی که در روزها، سالها و حتی هزاره‌های بعدی یک شبه رخ می‌دهد، انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با تولید مواد غذایی حدود 63 درصد کاهش می‌یابد.
ما دیگر پروتئین و مواد مغذی کلیدی را از حدود 70 میلیارد مرغ، 1.5 میلیارد خوک، 300 میلیون گاو و 200 میلیون تن ماهی و صدف ماهی که برای مصرف فرآوری می‌شوند، دریافت نمی‌کنیم. تقاضای ما برای میوه‌ها، سبزیجات و حبوبات افزایش می‌یابد، رژیمی که اکثر متخصصان تغذیه معتقدند حاوی تمام مواد مغذی مورد نیاز ما برای یک زندگی سالم است.
اما در ابتدا، این غذاها به اندازه کافی برای استفاده وجود ندارد. افزایش تقاضا باعث افزایش هزینه های تولید می شود. در مناطقی مانند مغولستان، جایی که محیط خشن، رشد سبزیجات را دشوار می‌کند، کمبود ناگهانی گوشت باعث می‌شود که فرهنگ‌هایی که گوشت خواری در آنها رواج دارد، با مشکلات جدی مواجه شوند.
برای مثال، اعضای قبایل ماهی قزل آلا در شمال غربی اقیانوس آرام در ایالات متحده، نه تنها معیشت خود را از دست می دهند، بلکه جزء لاینفک دین خود را نیز از دست می دهند. ده‌ها میلیون ماهی‌گیر کار خود را از دست می‌دهند. با فروپاشی صنعت گوشت، بسیاری از خانوارها در کشورهای در حال توسعه به دنبال درآمدی هستند که زمانی از دامداری به دست می آمد.
برخی از تولیدکنندگان گوشت به سمت محصولات کشاورزی روی می آورند که کارگران و جوامع همسایه را کمتر مستعد ابتلا به بیماری های تنفسی مرتبط با تولید دام می کند. با گسترش کشاورزی محصولات، قیمت ها کاهش می یابد. در نهایت، گیاهخواری در بیشتر کشورها از گوشت خواری ارزان تر می شود.
خوشبختانه، ما نیازی به پاکسازی زمین های کشاورزی جدید نداریم تا بتوانیم این همه غذا را بدون حیواناتی که برای گوشت پرورش داده شده اند پرورش دهیم. زمینی که برای پرورش خوراک دام استفاده شده است اکنون در دسترس است. مورد جذاب دیگر این است که رژیم های غذایی جدید به زمین و آب کمتری نیاز دارند.
هر ساله از میلیون ها مرگ جلوگیری می شود که بخشی از آنها به دلیل کاهش نرخ بیماری های قلبی، سرطان و سایر شرایط مرتبط با مصرف گوشت قرمز است. ما دیگر با پاتوژن‌های جدید از حیوانات وحشی، شکار برای غذا یا ویروس‌های آنفلوانزای جدید از خوک‌های مزرعه، یا ابر میکروب‌های مقاوم به دارو که در گاوهای گوشتی که برای پیشگیری از بیماری با آنتی‌بیوتیک‌ها تغذیه شده‌اند، ایجاد نمی‌کنیم.
با گذشت سالها، تنوع زیستی جهانی که قبلا به دلیل از دست دادن زیستگاه، استفاده از آفت کش ها و سایر فشارهای کشاورزی کاهش یافته بودند، افزایش می یابد. پرندگان آمازون جنگل های بیشتری برای پرواز دارند. تعداد کمتری از یوزپلنگ ها به دلیل نزدیکی به لانه های زنبور عسل کشته می شوند. جوامع با گسترش مناطق طبیعی رشد می کنند. به نوبه خود، گیاهان به دلیل گرده افشانی بالاتر حشرات محصولات بیشتری تولید می کنند.
بسیاری از گونه‌های اقیانوسی که به خاطر صید بی‌رویه رو به نابودی بودند به حیات طبیعی خود بازمی گردند. در طول تاریخ، انسان‌ها و مناطقی که به‌طور سنتی گیاه‌خوار هستند، یک جهش ژنتیکی ایجاد کرده‌اند که به آنها کمک می‌کند تا چربی‌های گیاهان را به طور مؤثرتری هضم و پردازش کنند. بنابراین در طول هزاران سال، بدن ما ممکن است تکامل یابد تا بهترین استفاده را از سبزیجاتمان ببرد، یا ممکن است برخی سازگاری‌ها مانند توانایی استخراج آهن از گوشت را از دست بدهیم. البته یک شبه دنیای ما بی گوشت نخواهد شد.
اگرچه بسیاری از افراد در سراسر جهان گیاهخواری را انتخاب می کنند، مصرف گوشت همچنان در حال افزایش است. این روند برای آب و هوای ما مشکل ایجاد می کند. حتی اگر به‌طور ناگهانی کار سوخت‌های فسیلی را متوقف کنیم، سیستم‌های غذایی همراه با جمعیت رو به رشد آنها دمای جهانی را به بیش از 1.5 درجه سانتی‌گراد افزایش می‌دهند.
تا پایان قرن، گاوها بزرگترین مقصر گرمایش زمین خواهند بود. گوشت گاو و لبنیات بیش از 60 درصد از کل مواد غذایی یک انسان را تامین می کنند، در حالی که تنها حدود 18 درصد از کالری جهان را تامین می کند. در واقع، رژیم‌های غذایی حاوی بخش‌های متوسط گوشت مانند مرغ معمولاً نسبت به رژیم‌های گیاهی سرشار از لبنیات، گاز گلخانه‌ای کمتری تولید می‌کنند. کاهش مصرف گوشت گاو، پنیر و شیر می تواند به بسیاری از مزایای دنیای بدون گوشت کمک کند. بدون نیاز به جادو پس آیا گوشت گیاهی واقعا برای شما و کره زمین بهتر است؟
