پنگوئن غول پیکر در کشور نیوزیلند همواره بهشت پرندگان زمینی بوده؛ عدم حضور شکارچیان زمینی، عرصه را برای رشد و پرورش جانورانی مثل طوطی‌هایی که پرواز نمی‌کنند، کیوی‌ها و موآها باز گذاشته و حالا محققان دو گونه پنگوئن ماقبل تاریخ را به لیست پرندگان زمینی این منطقه اضافه کرده‌اند.
یکی از این گونه‌ها، یک غول چاق است که حدود ۶۰ میلیون سال قبل در امتداد خط ساحلی نیوزیلند زندگی می‌کرده و حدودا ۱۶۰ کیلوگرم وزن داشته و هم وزن یک گوریل بالغ بوده؛ یعنی سنگین‌وزن‌ترین پنگوئن شناخته شده در طول تاریخ!
بله، این خبر در مورد کشف فسیل پنگوئن‌های غول‌پیکر در نیوزیلند صحیح است. محققان به دنبال استخوان‌های این پنگوئن‌های پیش از تاریخ می‌گردند و این کشف‌ها نقش مهمی در درک تاریخ پنگوئن‌ها و اکولوژی سابق آنها ایفا می‌کنند.
پنگوئن غول پیکر
این پنگوئن‌های غول‌پیکر نشان می‌دهند که در گذشته پنگوئن‌ها از اندازه‌های بسیار بزرگتری نیز برخوردار بوده‌اند. آنها نمونه‌هایی از تنوع پنگوئن‌ها در طول تاریخ را نشان می‌دهند و محققان را در درک بهتر تکامل این پرندگان کمک می‌کنند. این کشف‌ها نیز به تاریخ‌نگاری زندگی دریایی و اکولوژی نیوزیلند در گذشته کمک می‌کنند.
پنگوئن‌ها از تاریخ طولانی‌تری برخوردارند و تاریخچه فسیلی آنها می‌تواند به ما در درک چگونگی تکامل و تنوع این پرندگان کمک کند. این کشف‌ها نیز نشان می‌دهند که نیوزیلند یکی از مناطق مهم برای تحقیقات پالئونتولوژی و تاریخ طبیعی است.
به گفته دانیل کسپکا، دیرینه‌شناس موزه بروس در گرینویچ و نویسنده مقاله‌ای جدید در این زمینه، اسکلت تکه تکه شده کومیمانو باعث مشکلاتی در تعیین قد او شده است، اما تخمین زده شده که قد او حدود ۱۵۸ سانتیمتر بوده است. البته پترادیپت نیز یک پنگوئن سبک وزن نبوده و تقریباً ۵۰ کیلوگرم وزن داشته که او نیز سنگین‌تر از پنگوئن‌های امپراطور که حدود ۴۰ کیلوگرم وزن دارند، بوده است.
طبق گفته دکتر کسپکا، هم کومیمانو و هم پترادیپت در طول یک دوره از تاریخ در آبهای نیوزیلند زندگی می‌کرده‌اند. در آن زمان، برخورد یک سیاره‌کوچک به پایان دوره دایناسورها منجر به انقراض بسیاری از حیوانات دریایی شد؛ اما در آن زمان، نسل‌های پیشین از فک‌ها و نهنگ‌ها همچنان باقی ماندند.
دکتر کسپکا ادامه داد: «اگر شما یک پنگوئن کوچک نیم‌کیلوگرمی باشید، یک مرغ دریایی می‌تواند سرتان را تنتان جدا کند؛ اما یک پنگوئن ۱۵۰ کیلویی، نگران نزدیک شدن یک مرغ دریایی نیست؛ چون به راحتی می‌تواند آن را نابود کند.»
محققان این پنگوئن‌های غول‌پیکر را کیمومانو (ترکیبی از کلمات مائوری به معنی هیولا و پرنده) و پترادیپت (غواص سنگ) نامیدند.
آنها با ساخت مدل‌های سه‌بعدی از استخوان بازوی کومیمانو و مقایسه اندازه و شکل آن با استخوان بازو و باله‌های پنگوئن‌های ماقبل تاریخ و مدرن، تخمین زدند که این پنگوئن هیولا، ۱۵۰ کیلوگرم وزن داشته است.
کومیمانو و پترادیپت با وجود اندازه بزرگ خود، باله‌هایی با نسبت بسیار بدوی داشتند که یادآور برخی از پرندگان دریایی مدرن مثل آک‌ها و طوطی‌های دریایی بود که هم پرواز می‌کردند و هم شیرجه می‌زدند. جولیا کلارک، دیرینه‌شناس دانشگاه تگزاس آمریکا که تحقیقات خود را در زمینه تکامل پرندگان شیرجه‌رو انجام داده و در این مطالعه مشارکت نداشته، معتقد است که حفظ برخی ویژگی‌ها از اجداد، در پنگوئن‌های اولیه مانند کومیمانو و پترادیپتا کاملاً منطقی است.
شواهد به دست آمده درباره این گونه‌های جدید نشان می‌دهد که پنگوئن‌های ماقبل تاریخ، قبل از اینکه باله‌های خود را به شکل پارو به کار بگیرند، بزرگتر بوده‌اند. به عبارت دکتر کسپکا، پرنده‌های دریایی سنگین‌تر نسبت به انواع سبک‌تر، قادر به شیرجه زدن به سطوح عمیق‌تری در آب بوده و بیشتر زمان را زیر آب سپری می‌کنند.
جرالد مایر، دیرینه‌شناس در موسسه اسنکنبرگ در فرانکفورت، آلمان درباره کومیمانو اظهار داشت: “بنظر می‌رسد که کومیمانو در بالاترین سطح از پرنده‌های دریایی بدون پرواز قرار داشته و احتمالاً پنگوئنی با اندازه بزرگتر از آن وجود ندارد.”
